Snertrit
door Rein Februari 2023 .

Hier komt straks een mooi verslag van de rit.
.
https://www.youtube.com/watch?v=fJncrjhks-0&feature=youtu.be

 

 

Kastelenroute
door Guido 14 september 2021 .

Op dinsdag 31 augustus hebben we de Kastelenroute gereden door het wonderschone Brabant en een klein stukje Gelderland.
Plaats van samenkomst was in Oosterhout bij het Natuurcafé Bos en Co.
Een idyllische plek in de bossen van Dorst.
De dag werd gestart met de traditionele koffie met appeltaart, al dan niet voorzien van een stevige kwak slagroom….;-)
Helaas werd die gebeurtenis wreed verstoord omdat de lokale cateringleverancier toch graag wenste dat we onze brommers zouden wegzetten.
Maar de Skyriders voldeden aan dat verzoek zonder morren.

De rit begon aldaar in de richting van Oosterhout. Helaas was bij het voorrijden geconstateerd dat diverse gemeentes snode plannen hadden voor wegopbrekingen dus moest het een en ander in de route  worden gewijzigd.
Via onder andere Woudrichem ging de route over kleine weggetjes en kerkdorpjes langs Kasteel Dussen en Kasteel Meeuwen.
Langs het ons bekende Heusden en de pont over de Bergse Maas bij Well naar Ammerzoden.

Daar werd door ons in het Koetshuis van Kasteel Ammersoyen de lunch gebruikt. Absoluut geen straf en ondanks het feit dat de traditionele uitsmijter niet werd geserveerd. We hebben daar in een heerlijk zonnetje genoten.

Het middagtraject verliep via Hedel en Den Bosch naar Kasteel Heeswijk in Heeswijk-Dinther.
Door  St. Michielsgestel bracht de route ons naar Vught. Via Cromvoirt naar de Loonse- en Drunense duinen waar de rit eindigde bij ‘de Rustende Jager’.
Iedereen kon daar naar believen afscheid nemen of de rit eindigen met een verfrissing….
De afsluiting van een leuke rit op een dag met prachtig weer.

Ook zijn van de rit foto's ontvangen, maar die moeten nog op de website geplaatst worden. Van veel foto's is het niet duidelijk waar ze gemaakt en voor de webmaster wordt het dan al snel te moelijk.

 

 

Tholen
door Luuk - 26 augustus 2021

Het heeft dit jaar even geduurd voordat het seizoen van de SkyRiders kon beginnen. Lang hebben de corona regels verhinderd dat we in groepsverband konden rijden. Lang was de maximale groepsgrootte twee eniets later vier personen. Dat is toch echt te weinig om te kunnen rijden met de Skyriders.

Diverse leden stonden echter wel op scherp en hadden al een route uitgezet. Jan had zich ook al vroegtijdig aangemeld en het vertrekpunt was, niet geheel onverwacht, het mooie Tholen.

Op 27 juli werd deze rit gereden, over een route door Tholen en het Westlijk deel van Noord Brabant.
In de week voor 27 juli werd bekend gemaakt dat de Haringvlietbrug gedeeltelijk afgesloten zou worden, maar dat bericht werd gelukkig weer ingetrokken. We konden dus ongehinderd naar Tholen afreizen. Tijdens deze rit kon je zo af en toe de zee ruiken en dat geeft bij mij altijd een vakantie gevoel.

In Tholen werd verzameld bij hotel Tholen/ restaurant Juna. Jan had al het advies gegeven om te parkeren in de vakken langs de haven en ook de jachthaven draagt weer bij aan het vakantiegevoel.

Na het aanmeren nog even de dijk over en plaats nemen op het uitstekende terras van restaurant Juna, voor de koffie met appelgebak. De keuze was natuurlijk met of zonder slagroom.
Na de koffie werd het tijd om motoren te starten en ruim voor 10:30 u gingen de trossen los en verlieten we de jachthaven.

We begonnen met een rit door de stad Tholen, waarna de landerijen van het eiland Tholen werden opgezocht. Jan had weer een schitterenden weggetje gevonden en bij de Gorishoekse dijk kon de Oosterschelde worden bewonderd.
Verder ging het langs Schelpenisse door mooie landerijen over landweggetjes en dijkjes richting Noord Brabant. Via de brug over de Schelde-Rijn verbinding werd Tholen verlaten en gingen we op weg naar restaurant Thuis in Dinteloord. Hier werd de uitgebreide lunchkaart bestudeerd en dat bood veel mogelijkheden voor een heerlijke lunch. Altijd knap dat dit soort restaurants gevonden kunnen worden, maar Jan kende het vermoedelijk al.

Dan vanuit Dinteloord naar de jachthaven en dan verder door mooie landerijen. Een stukje langs de rivier de Dintel naar het dorp Standdaarbuiten. Dan weer langs de Dintel naar Oud Gastel om daarna verder westwaarts te rijden via prachtige landelijke weggetjes; daarbij werden Roosedaal en Bergen op Zoom handig ontweken.

Via de brug over de Schelde-Rijn verbinding werd Tholen weer bereikt en werd de motor wederom afgemeerd in de jachthaven voor een tweede bezoek aan hotel Tholen/ restaurant Juna, het eindpunt van deze rit. Jan had er weer een echt feestje van gemaakt. Bedankt Jan, het was weer een prachtige rit!

Zelf heb ik nog overnacht in hotel Tholen en kon de motor naast het terras worden neergezet. Fantastisch en heerlijk gegeten met Jan. De volgende dag via Retranchement (Zeeuws Vlaandren) naar huis. Genoeg kilometers gemaakt dus.

 

 

September rit - Aardhuis Rit door Salland
Door Evert - 29 september 2020

Na regen komt zonneschijn, gelukkig was dat ook zo bij de Aardhuisrit eind september. Aardhuis, hoe komje daarbij? Toen de zon nog echt scheen in augustus kwam ik met echtgenote tijdens een fietsttocht door de Kroondomeinen plotseling langs het Aardhuis, was er heel lang geleden ook al eens geweest.

We namen een versnapering en de jonge dame die ons bediende zei plotsklaps: ken ik jou niet... ochjeetje daar gaan we weer van de televisie... ken ik jou niet van de motorclub van de KLM de Skyriders. Bedremmeld knikte ik ja daar mag ik lid van zijn maar hoe weet je dat?

Ik heet Merel, werk bij de KLM en zo'n tien jaar geleden ben ik met mijn vent Rob een keertje mee geweest. Wat leuk. Ik rij nu niet meer heb de motor ingeruild voor een paard en werk hier omdat door corona ik vrijwel niet vlieg. Wat zou het leuk zijn als jullie een keertje van hier een rit zouden rijden.

 

Toen Rein's noodkreet ons bereikte, was het snel geregeld. De september rit zou starten vanuit het Aardhuis.
Merel was bang dat ze de appeltaart niet tijdig uit de vriezer zou halen en was al in het donker vanuit haar woonplaats naar de fraaie horeca gelegenheid gereden om het lekkers op de juiste smaak plus koffie aan ons te serveren.

Na de regen was het droog zodat we lekker onder veranda buiten konden zitten. Maar liefst 21 deelnemers onder wie Jan helemaal uit Tholen.

Na koffie + appeltaart gaf captain Ron een korte briefing. Martijn en Hans die de rit hadden uitgezet maar naast een heer met corona hadden gedineerd en dus in quarantaine moesten hadden een prachtige route uitgezet en dus werden de motoren gestart, het koninklijke verblijf verlaten en via Uddel (langs Hoeve Zoetebier), Elspeet, Vierhouten en Oene koers gezet naar het pontje van Olst.
De veerbaas was gul en schonk ons groepskorting. Klein stukje langs de IJssel en vervolgens het fraaie landschap van het Salland in.

Prachtig gebied, veel bochten, beetje boerentroep op de paden maar zonder problemen via Heino, Lemelerveld , Lemele en Ommen café De Bootsman in Stegeren aangekomen alwaar Ton Rentier ons al zat op te wachten.

Keurig volgens de Rutte norm met z'n vieren aan een tafel de uitsmijter en ander voedsel verorbert om vervolgens deel 2 aan te vangen.

Luuk en Peter haakten af, gingen noordwaarts naar Winschoten om de volgende dag Het Hoge Land van Groningen te doorkruisen.

Wij via het lommerijke Beerze en Hellendoorn naar de Holterberg, die in de mist verscholen lag. In de buurt van het Gelderse Laren begon het zonnetje zowaar te schijnen. Vlak onder Zutphen werd de IJssel over gestoken om via Oeken en Hall uiteindelijk Loenen te bereiken. De zon scheen zodat we opnieuw volgens de corona regels buiten aan tafels van twee of vier ons afsluitende drankje konden nuttigen.

Hulde aan Martijn en Hans voor het uitzetten van deze prachtige tocht, hulde aan Ron voor het uitstekende voorrijden, hulde aan de dapperen die ondanks de ochtendregen toch waren gekomen en zeker geen spijt hadden en hulde aan Merel en het Aardhuis voor de gastvrijheid!

Het routebestand is beschikbaar in GPX-format en de foto's staan in een dia-serie. Mocht iemand nog foto's van deze rit hebben, stuur ze dan even naar de webmaster.

 

Augustus rit - WW2 Bevrijding Achterhoek
door Peter - 26 augustus 2020

De route ging door de Achterhoek langs een aantal plaatsen die vanaf eind maart 1945 bevrijd werden.

De weersverwachting wisselde de dagen voor de rit bijna ieder uur. De boosdoener was een krachtige depressie “Francis” die via Ierland en UK met illegale snelheid over de Noordzee trok met de nodige regenfronten achter zich aanslepend.

Er werd voor dinsdag de nodige waarschuwingen en codes geel voor regen en wind uitgedeeld.

Met 5 Skyriders was om 09:00 afgesproken bij de Texaco "de Forten" bij Bunnik langs de A12. Vandaar was het nog 45 minuten naar het verzamelpunt Jan & Jan in
Didam. Daar geheel zonder files en droog aangekomen waren wij niet de eersten. Ondanks 2 afzeggingen zaten er om 10:30 23 motards aan de koffie met appeltaart.

Het ochtend deel bleef op een paar spatjes na droog. De route van 92km liep grotendeels langs de grens. Na 25km werd kort gestopt bij het dorp Megchelen dat in maart 1945 als eerste plaats boven de grote rivieren werd bevrijd. Onder Winterswijk werd nogmaals gestopt. Hier vond op 30 maart 1945 de tankslag in het Woold plaats.

De lunch was gepland bij  Café-Restaurant 'Grenszicht' letterlijk 50 meter van de grens. Geen uitsmijters op terras maar in apart “Skyrider Only” deel van het restaurant. Na de lunch begon het licht te regenen en was regenkleding wel zo nuttig.

Het middag deel van 90km volgde nog een stuk de grens en liep langs een oude bekende van het cockpit personeel VOR/DME RKN 116.8 MHz.

Het regende nu constant in Berkelland dus is er snel gestopt om regenkleding aan te trekken. Een half uur verder regende het helaas harder en werd er geschuild en de laatste regenkleding aan gedaan. Ondanks regen en één zeer gladde kleibocht werd het
eindpunt Het Wapen van Baak veilig en opdrogend bereikt op de geplande tijd.

De route is beschikbaar in GPX-format en de foto's staan weer in een album.

 

 

 

Juli rit - Noord Brabant
door Luuk - 29 juli 2020

De tweede reguliere rit van het seizoen liep door Noord Brabant. Bij de laatste benzinepomp voor Gorinchem stond het fluoriserend-geel van de motorrijders. Zou het dan erg druk worden?

Aangekomen in het verrassend mooie Gorinchem bleek de groep enorm te zijn. Maar liefst 28 motoren verschenen aan de start en dat zie je toch niet elke maand. Deze grote hoeveelheid motorrijders konden makkelijk een parkeerplaats vinden op het plein.

Het terras van restaurant 't Oude Stadhuys was enorm en de motards konden dan ook allen uitgebreid genieten van het heerlijke weer.

De koffie met appeltaart vond gretig aftrek en daarna was het starten en wegwezen.

Het werd een mooie rit langs rivieren en door het Gelderse en Brabantse landschap. Mooie weggetjes!

Het eerste deel van de route liep langs het water over de Waaldijk naar de pont richting Brakel. Dan verder door het mooie Gelderse landschap, langs Aalst en Nederhemert naar Bern.

Dan zitten we nog steeds in Gelderland, dus moesten we de Maas nog over. De tweede pont in deze route van Bern naar Herpt.
Twee keer met de veerboot; de laatste tijd hebben we weinig veerboten meegemaakt, dus we hadden wat in te halen.

Dan verder door het Brabantse landschap via Vlijmen, Helvoirt en 't Eind naar Esch. Deze keer niet Esch-sur-Sure, maar het oerbrabantse Esch-sur-Essche stroom. Dan verder ruim om Boxtel heen naar ons lunch adres.

 

 

 

De lunch werd genuttigd in Schijndel bij restaurant Jansen en Jansen. De motoren konden we makkelijk parkeren bij de fontein voor het restaurant. Het terras was wederom ruim genoeg voor onze groep en het was dus echt genieten.
Een heerlijke lunch en vooral ook heel gezellig. We zien elkaar eigenlijk veel te weinig vanwege de COVID-19 crisis en dan is er dus heel wat bij te praten. De uitsmijters waren gigantisch drie eieren en boterhammen.

Overigens kwamen er wel wat donkere wolken voorbij, maar regen hebben we gelukkig niet gehad.

Na de lunch werd koers gezet naar Heeswijk-Dinther, maar helaas was de brug over de Zuid-Willemsvaart afgesloten voor al het verkeer. Zelfs het fietspad gaf geen uitkomst; we hebben uiteindelijk een motorFIETS, dus ..... Stukje omrijden en middels "trail & error" hebben we toch een omweg gevonden.

Via Nistelrode, Landend en Macharen werd de dijk langs de Maas bereikt. De Maasdijk werd gevolgd tot Hedel: prachtig! Dan verder binnendoor naar het eindpunt van deze rit op het terras van restaurant de Verdraagzaamheid in Zaltbommel.

Paul had weer zijn uiterste best gedaan om er een waar feestje van te maken. Het is elke keer weer mooi om te zien dat de routes tot in detail worden voorbereid, zodat deze ritten altijd zeer de moeite waard zijn.

De foto's staan weer in een album en ook het routebestand is beschikbaar. De routebestanden en de foto's van alle routes zijn overigens te vinden op de bladzijde 'Archief'.

 

 

 

 

 

 

Openingsrit - Zomer in Zeeland
Door Rein - 04 juli 2020

Start seizoen 2020 DC-10 Sky Riders

Meteen, op de eerste dag dat de Corona maatregelen worden ingetrokken of verlicht, starten we de ritten weer. Op 1 juli, een woensdag. Geen dag onbenut laten. Jammer is dat het de gehele periode van de intelligente lockdown prachtig weer is geweest en dat het nu bewolkt is met regen. De vooruitzichten voor Zeeland zijn echter redelijk, vooral later op de dag. Maar je moet er wel nog naar toe rijden. Reden voor een aantal lange aan-rijders om er na aanmelding weer vanaf te zien.
We vergeven het ze.

Vanuit Breda naar Bruinisse is niet zo ver, ver genoeg om toch nog nat te worden in het begin. Maar je rijdt ook snel weer droog. Denk je vroeg te zijn blijkt dat er meer deelnemers niet kunnen wachten om weer lekker motor te rijden. Regen of niet. Bij de afrit naar het restaurant sluit ik mij aan bij het Veluwechapter, althans zij die er bij zijn (Martijn en Ron).
De koffie en het appelgebak staan klaar in het restaurant en bij het binnenlopen negeren we de éénrichtingspijlen. De vereiste social distancing kan ook al niet want de tafels zijn normaal gedekt. Ik hoor of zie ook geen enkel kuchje. Ben ook niet bang uitgevallen.

Veel bij te praten. Vooral over de afgelopen maanden en de winter. Ook de zorgelijke situatie van dat wat ons in eerste instantie verbind, de luchtvaart. Laat ik nog wel even opmerken dat er slechts drie deelnemers nog actief zijn en vooralsnog een baan hebben bij de KLM. De rest was met pensioen of anderszins van vrije tijd aan het genieten. En na deze week zijn dat er nog maar twee omdat Liesbeth vrijwel zeker gebruik gaat maken van de Vrijwillige Vertrek Regeling. Dus het komt toch op Gerard en mij neer.

We moesten maar eens gaan rijden. Vlak voor vertrek komt de laatste deelnemer aanrijden, Jos Engels. Ik heb het excuus voor de late aankomst niet meegekregen. Geen tijd voor koffie meer.
Philipsdam naar St. Philipsland. Tholen en dan langs de Schelde-Rijn verbinding. En dan komen we op Walcheren. Je weet dat je in Zeeland bent als je de zilte lucht ruikt vermengd met uien. Zeker in juli.

In deze rit zit één haarspeldbocht met een flauwe glooiing, en het lukt toch weer iemand om daar de motor zachtjes op zijn kant te leggen. Geen schade anders dan ego. Misschien een pijnlijke voet. Ter verdediging, er lag midden in de bocht een polletje klei. Maar je moet niet remmen als je motor schuin hangt en je weinig vaart hebt. Met vereende krachten staat de motor snel weer en heeft bijna niemand er iets van gemerkt. In het kader van een just culture zullen we de naam van het slachtoffer niet noemen. Wel dat het een rode BMW betrof. Als je de deelnemende motoren in gedachten neemt weet je dan nog niet genoeg want meer dan de helft is BMW. De rest is een bonte schakering van merken. Buell, Triumph, Suzuki, Honda en een verdwaalde Italiaan.

Ergens onderweg komen we langs het dorp Kloetinge. Martijn raakt geheel in extase. Later verteld hij dat hij daar zijn prille jeugd heeft doorgebracht als zoon van de onderwijzer. Toen hij 6 werd had zijn moeder het wel gezien in Zeeland. Dat kan niet komen door de omgeving want die is prachtig. Wel is alles hier afgelegen. Tijdens de lunch hebben we het over de Mariniers die kwamen maar niet komen. En dat er dan wel erg weinig te beleven valt in Zeeland behalve de toeristen.

Die lunch nuttigen we in het Klompenkot. Weer geen social distancing, wat een risico’s lopen wij vandaag. Onverantwoord!
Het Klompenkot is vlakbij Borselle en de Sloehaven. Vanaf grote afstand zie je daar de boorplatforms liggen. Die liggen niets te doen omdat er geen werk meer voor is. De Noordzee begint langzaam leeg te raken. De nieuwe business staat al klaar. Lange rijen met de poten voor windmolens. Al met al best een horizon vervuiling.

Eigenlijk hadden we bij de lunch buiten kunnen zitten. Maar de waard had binnen gedekt vanwege de regen in de ochtend. Indrukwekkend hoe snel men 17 man weet te bedienen hier. Jongedame in de bediening. Twee Thaise dames in de keuken en de waard achter de bar. En voor weinig geld ook. Zelden zo goedkoop een uitsmijter gegeten.

We vervolgen in de zon onze rit over Walcheren. Langs het indrukwekkende vliegveld Midden Zeeland. Groter drukte natuurlijk, slottijden.

Het lint motoren werkt zich voorzichtig door Middelburg. Te veel voor 1 stoplichtbeurt. En dat met een stuk of drie stoplichten in de stad. Maar bij het uitrijden van de stad is iedereen er toch nog bij. Mooi plaatsje. Vraag me al rijdend af of hier nog verkeerde standbeelden of straatnamen zijn. Heb ze zelf niet gespot.

Ik had zo gehoopt dat we ook nog even naar Veere gingen. Dat moet een van de mooiste dorpen van Nederland zijn. Maar we raken het net maar zien er niets van. Jammer. Via Vrouwenpolder gaan we naar Noord Beveland. Onder aan de dijk bij Wissenkerke wordt nog even gestopt om naar de Ooster Schelde kering en Neeltje Jans te kijken.

Vervolg door de polders naar Colijnsplaat, de Zeelandbrug naar Schouwen Duiveland. Deze brug was in haar tijd een huzarenstukje. De langste brug van Europa meen ik. In de huidige tijd raakt niemand daar opgewonden meer van. Weet wel dat er altijd iemand tegenwind heeft op dat ding. Wij vandaag niet. De fietsers de andere kant op wel zo te zien. Een aantal heeft het opgegeven en loopt met de fiets aan de hand.

Je kunt in Zeeland ver rijden zonder door een dorpje te komen. Luuk en Peter hebben dat ook goed door want we zijn de hele dag maar door een paar plaatsjes gekomen. Veel dijkjes en weggetjes onder aan de dijk. In mijn hoofd zit dat Zeeland plat en leeg is. Weinig bomen. En toch wordt de zichtlijn veel onderbroken. Dat komt door al die dijken om het water buiten te houden. Dat maakt het landschap zo bijzonder hier. Soms rijd je op de dijk maar vaak ook onderaan. En dat maakt het zo leuk hier.

En dan ineens zit je weer op de Grevelingedam en zijn we full Circle bij restaurant Grevelingen. Daar zijn we vanochtend in de regen gestart. Nu in de zon weer terug. We zijn alleen niet meer met 17 motoren. Er zijn er een paar afgehaakt vanwege de lange thuisrit. En hier besluiten meerdere deelnemers dat ze door moeten omdat ze nog moeten tennissen of andere verplichtingen hebben. Dan blijven er maar een paar over voor een drankje, net iets meer dan de helft van de motards.

Iemand vroeg zich vanochtend af of dit leuk was (in de regen). Het antwoord is volmondig ja. Die regen viel best mee en het werd prachtig weer en de rit was heerlijk na een paar maanden intelligent opgesloten te hebben gezeten.

De DC-10 Sky Riders are back on the road! Volgende rit over een kleine vier weken in Brabant.

De foto's staan weer in een album en het routebestand (de beste versie) is beschikbaar in GPX-format. Het verslag is, zoals altijd, in PDF-format te vinden op de bladzijde 'Archief'.

 

 

 

 

De uitgestelde Buitenlandrit 2020 - Luxemburg
door Luuk - 4 juli 2020

Op de originele datum van de buitenlandrit werden we geconfronteerd met vele beperkingen vanwege COVID-19, zodat deze rit uitgesteld moest worden. Maar wanneer dan wel?

Al ruim van te voren werd aangekondigd dat de grenzen met Duitsland en Luxemburg op 15 juli open zouden gaan. België en Frankrijk waren lange tijd onzeker, zodat ook routes werden uitgezet die niet door Belgie/ Frankrijk liepen. Uiteindelijk openden ook deze landen de grenzen op 15 juli, zodat niets een Luxemburg rit meer in de weg stond. Peter heeft gelukkig nog snel de kamers kunnen geregelen voor de twaalf deelnemers.

Dit evenement was gepland van woensdag 17 juni tot en met zondag 20 juni.
Op de heenweg werd verzameld bij het Shell station Heerlen langs de A76, vlak voor de grens met Duitsland.

Aangezien er regen werd voorspeld, besloten twee deelnemers rechtstreeks naar Ech-sur-Sûre te rijden. Drie andere deelnemers hadden besloten om een dag eerder te vertrekken en een nacht in Limburg te overnachten. De groep bij het Shell station bleef dus beperkt tot 7 deelnemers en dat maakte opsplitsen niet noodzakelijk.

De heenreis over route H10 (via Duitsland en Luxemburg) verliep probleemloos en afgezien van een paar druppeltjes bleef het grotendeels droog. Mooie rit, die we de week ervoor ook al gereden hadden in de tegenovergestelde richting.

In het hotel werden we al opgewacht door de andere deelnemers, voor een biertje en een hapje.

Tijdens de volgende dagen gingen er groepjes alle kanten op en ik heb het idee dat de meeste routes (9 stuks) uit het routebestand ook echt gereden zijn. Iedereen was erg enthousiast en dat is altijd fijn om te ervaren.

Het was een gezellig evenement en het was weer fijn toeven in het hotel. Ook de maaltijden (vast menu) waren heerlijk. Het is alleen even wennen aan de mondkapje, die je op moet zetten als je een gebouw binnenloopt. Zelfs bij het afrekenen van de tankbeurt moet het mondkapje worden opgezet.

Ook aan deze leuke buitenlandrit komt een einde en vijf motards hadden besloten om op zaterdag terug te rijden, deels vanwege het gebrek aan kamers - het hotel zat gewoon vol en dat was de afgelopen maanden toch wel anders.

Ook terugrit (T08) was weer mooi. Na de lunch op het terras van de bekende lokale bakkerij in Roetgen, werd het laatste stuk naar huis gereden via de snelweg.

Een geslaagde buitenlandrit met twaalf enthousiaste mensen. Een week later hebben diverse deelnemers zelfs nog fanmail gekregen van de Luxemburgse politie (€ 49).

Het routebestand is te downloaden in GPX-format en de foto's staan weer in een album.

 

 

 

 

 

Snertrit 2020
door Rein - 09 februari 2020

25 januari, een datum dat je winterse condities mag verwachten. De dagen er voor was daar geen sprake van. Lente achtige taferelen. Er zijn jaren geweest dat we de snertrit uit moesten stellen omdat het te winters was. Vandaag komt de temperatuur net boven de 0 uit. Meestal. Hij zakt er niet echt onder. Gelukkig zit in er in die grijze lucht geen vocht. Het komt in ieder geval niet naar beneden.

Mooie dag om je goed in te pakken en motor te rijden. En dan te bedenken dat ik in september in de Alpen door de sneeuw de pas over moest met de motor. De handvat verwarming aan. En ik heb ook nog zadelverwarming tegenwoordig. Volgens Henk Schuur voorkom je daarmee dat je condensvorming krijgt in je pak. Dat mag zo zijn, bij mij loopt het over mijn rug zo mijn n..d in. Te veel van het goede met een warm pak.

Als je als eerste bij Ron en Marijke aankomt dan kun je die hele mooie tafel met taarten nog onaangeroerd bewonderen. Wat heeft zij er weer een hoop werk van gemaakt!
Je zou bijna vergeten dat we hier komen om motor te rijden. Heel Ermelo bakt. Ik heb er als eerste het mes in mogen zetten.

Voorzichtig verzamelt zich een menigte motorrijders. Naast de DC-10 Sky Riders hebben Ron en Evert nog andere vrienden. Er zijn motards die ze hebben leren kennen bij de Alp d’HuZes. Er is ook een groepje uit Rotterdam uit de tijd van de motor rijlessen. En dan nog losse motorrijders die bekend zijn. Wie weet zijn er ook stiekem nog gasten binnen geslopen die niet bekend zijn. Ik kan het niet controleren.

Vandaag ook twee nieuwe leden van de Sky Riders. Madelon heeft voor de gelegenheid een nieuwe Triumph Tiger gekocht. Jeffrey Dessing heeft helaas een GS gekocht. Een korte analyse vandaag leert ons dat de 1200 GS over zijn hoogtepunt heen is in de ze club. Evert heeft een nieuwe GS gekocht maar van een kleiner soort. Hij heeft Fieneke moeten beloven dat dit de laatste nieuwe motor is. Guido rijdt nu op een K die hij heeftovergenomen van een collega. Maar daarover later meer want waar die K voor staat weten we nog niet zeker.
Het huis en de straat is goed gevuld met al die motoren en berijders.

Ron klimt tegen half twaalf voor de 21e keer op het keukentrappetje om ons toe te spreken. Hij legt nog een keer geduldig uit hoe het gaat verlopen. De route, over stoplichten, richting Hierden volgen na de snelweg, hoe je op elkaar moet letten etc. Dat laatste, iets over in je spiegel kijken of je degen achter je nog ziet zal blijken wordt niet door iedereen begrepen.

Op weg. We staan allemaal de verkeerde kant op dus trakteren we de buurt op een rondje.
Richting Harderwijk of zo iets en na de snelweg bij de stoplichten een paar keer Hierden aanhouden had hij gezegd. Appeltje, eitje. Zeker als je voorin meerijdt en Ron in het zicht kan houden. Ik zie ook nog motoren achter mij, gaat gesmeerd toch?

Guido heeft zijn zoon achterop. Lange knul, bijna net zo lang als zijn vader. Maar daarvoor hoef je toch niet de hele tijd te remmen. Zijn remlicht brandt de hele tijd valt mij op. Net buiten Hierden blijken anderen dat ook te zien. Ron houdt halt omdat hij signalen krijgt dat niet iedereen nog bij de groep is.

Mooie gelegenheid ook even om met Guido te onderzoeken wat er aan de hand is. Zijn achterrem is warm en ook al redelijk verkleurd. Dat is niet goed. Als we hem op de bok zetten blijkt hij ook zonder remdruk aan te lopen. De slag van het rem pedaal is ook veel te lang. We halen Hans Doorn er maar eens bij want hij is onze mecaniker tenslotte. Ook om te voorkomen dat iedereen die er verstand van lijkt te hebben op een afstand te houden. Een remlicht gaat niet branden omdat de klauw vastzit volgens mij maar omdat de remcilinder wordt geactiveerd. En als die vast zit dan brandt het remlicht. En dan gaat er ook druk naar de remklauw ja. Je kunt er langs de kant van de weg niet veel aan doen. Daar moet hulp bij komen. Die K waar ik het eerder over had heeft voor Guido ineens een hele andere betekenis. Ik laat het aan u fantasie over om die in te vullen.

Ineens valt het mij op dat we maar met een stuk of 20 motoren in de polder staan. Maar we moeten er veel meer hebben. Ik dacht er rond de 50+ geteld te hebben in Ermelo. Zijn we er dan toch een paar kwijtgeraakt? Wat moeten we nu denken van die prachtige briefing van Ron? Er wordt nog gezocht maar we zijn ze echt kwijt. Gelukkig heeft Ron de wetenschap dat er onder de achterblijvers genoeg deelnemers zijn die de route ook in de navigatie hebben. Daarom besluiten we toch maar om door te rijden. Behalve Guido, Hans blijft bij hem om hem moreel te ondersteunen. Dat denk ik want ik heb hem die dag niet meer gezien.

Het eerste deel van de rit rijden we door het open landschap tussen het Veluwemeer en de A28. Veel kleine weggetjes. Daarna naar de andere kant van de A28 en het bos weer in. Net over het spoor treffen we ineens bij de middenrust een groot deel van de verloren schapen aan. Volgens hen is er een groepje al weer door gereden omdat de snert trekt. En het blijkt bij Hierden en de rotonde mis gegaan te zijn. In plaats van een kwart rond driekwart rond gegaan. Waarom? Omdat het kon? Niet goed geluisterd? Als lemmingen achter elkaar aan gereden en op zeker moment door Evert weer op het juiste pad gebracht. Maar hoe zat het ook alweer met in de spiegel kijken naar de achterligger?

Laten we maar weer verder rijden. En nu wel goed opletten graag. Genieten van de mooie weggetjes door het Veluwse bos. Al is dit de 21e Snertrit, het blijft nieuw. Ron weet er iedere keer weer iets moois van te maken. Na exact 100 km staan we weer in de Forsythialaan. Blijkt iedereen het toch weer gevonden te hebben.

Binnen is de snert warm. De dames hebben het weer goed voor elkaar en de koppen worden vol geschept. Heerlijk!
Ook twee grote schalen met roggebrood en katenspek. Compleet.
Als je het heel lief vraagt mag je gerust een tweede kop snert.

En die tafel met heerlijke taarten is ook nog niet leeg. Volgens Ron moet het op en anders moet het mee naar huis want hij gaat het niet allemaal alleen weg krijgen. Vooruit dan maar. Met Ben Sassen val ik nog een keer aan. Samen bedenken we dat we eigenlijk helemaal niet voor de snert komen maar voor de taarten. Maar om deze traditie te doorbreken en het de kaartrit te noemen gaat os te ver. Het blijft de snertrit. Bekt beter.

Ron bedankt voor een mooie rit. Marijke bedankt voor de lekkernijen. En allebei bedankt voor de snert en de gastvrijheid. Tot de 22e snertrit.

Het routebestand is beschikbaar in gpx-format en de foto's staan weer in een album.

 

 

 

Slotrit - Auto's en motoren
Door Rein - 25 november 2019

De slotrit in de buurt houden van waar de meeste leden wonen is slim. De randstad en het groen hart bieden tenslotte veel mogelijkheden. Minder is dat eind oktober weinig mensen vrij nemen omdat de vrije dagen op zijn of ze deze sparen voor de feestdagen. Daarom is de ochtendspits extra druk. En dat heb ik geweten. Meer dan de helft van de aanloop tussen de files door maneuvreren blijft vermoeiend. Desondanks keurig op tijd, als eerste deelnemer, aanwezig.

Peter zat op het terras van de Eendracht in Abcoude al aan de koffie en had de warme appeltaart uitgeprobeerd en goed bevonden.
Op het terras? Jazeker want het mag dan wel oktober zijn maar de zon schijnt en heeft nog genoeg kracht om ons te warmen. En anders hadden we elkaar kunnen warmen want rond de 25 deelnemers is weer een mooie opkomst voor een slotrit. Die druppelen binnen en doen zich tegoed aan de koffie, en de appeltaart. Gelardeerd met allerlei sterke verhalen natuurlijk. En ook een terugkerend ritueel, het rond de motoren draaien als een stel hitsige reuen rond een loopse teef. Prachtig!

Nico laat verstek gaan omdat hij de motor niet aan de praat krijgt. Maar Ted is er wel, inclusief een snee in zijn vinger. Dat is beter dan in de neus.
Peter houdt een mooie inleiding voor de rit en waarschuwt ons voor alle gevaren onderweg en belooft dat we genoeg vliegtuigen zullen zien, boven ons hoofd. We moesten maar eens onderweg gaan.

De A2 over en de Winkel volgen, dat is een watertje onder de rook van Amsterdam zuid-Oost. Die gaat over in de oude Waver en na heel veel bochtjes kom je dan vanzelf bij Uithoorn uit. Het blijft wonderlijk dat je op een steenworp afstand van Amsterdam zo’n mooi gebied hebt waar het heel rustig is. Behalve als er dan zo’n 25 motoren langs komen! Niet dat er overdreven veel lawaai gemaakt wordt door onze club. Volgens mij voldoen we allemaal nog wel aan de geluidsnorm. Ondanks een gemanipuleerde uitlaat of wat.

Peter heeft er nog wat ander water aan vastgeplakt om te volgen, de kromme Mijdrecht en de Hoef. Bij de Woerdense Verlaat verwacht ik eigenlijk dat we de Meije in zullen rijden (ik heb de route vooraf niet bekeken) maar nee Peter heeft de rust van de bewoners gerespecteerd. De Meije is ook eigenlijk niet meer voor motoren geschikt, meer iets voor fietsers.

Wij buigen af richting Noorden en Vrouwenakker. Daar kun je weer water oppakken, het Amstel-Drechtkanaal, langs Langeraarseplassen naar de Vriezekoop en de Drecht. Dan kom je ook in de wereldplaats Bilderdam. Daar ben ik in het verleden nog wel eens doorheen gekomen, onderweg sluipend naar Schiphol. Niet dat ik daar stiekem naar toe wilde maar omdat de provinciale weg altijd vast stond.

Het is de bedoeling dat we vanaf Leimuiden over de Herenweg naar Rijnsaterwoude gaan. Maar wegwerkzaamheden verhinderen dat en we moeten een stukje om. Binnendoor naar Woubrugge, daar zitten we wat fietsers en wandelaars in de weg maar met wat geduld en elkaar de ruimte gunnen kom je er ook. Een lokale bewoner ziet het allemaal meewarig aan. Wat een drukte op een doordeweekse dag.

Vergeet ik nog te vertellen dat we onderweg nog even gestopt zijn voor een rook en plaspauze (deze laatste alleen voor de heren, sorry Liesbeth). Maar ook omdat we een deel van de stoet zijn kwijtgeraakt. Iemand heeft niet goed op zijn spiegel gelet en de achterliggers in de gaten gehouden. We hebben het voordeel dat de route vaak van tevoren wordt gedeeld zodat we de groep wel weer bij elkaar kunnen krijgen met behulp van de navigatie. Maar toch, opletten en stoppen als je de achterligger niet meer ziet in de spiegel.

Dan komt het geheel tot stilstand en is de boel weer compleet. Nu troffen we toch een paar verhitte en teleurgestelde koppen van de bijtrekkers.
Bij de A4 gekomen hebben we zo’n 60 km door het groene hart gereden. En nog steeds onder de rook van Amsterdam en de approaches van 36R en 06. Hier zie je echt wat we bedoelen met het ‘Groene hart’. Prachtig water en weide gebied. Kronkelende dijkjes en lieflijke dorpjes.

De A4 doet ons weer terugkeren in de realiteit van de Randstad. Tussen Leiden en Voorschoten weer de snelweg af. Groep goed bij elkaar gehouden. Ik ben hier al een tijd niet meer in de buurt geweest en weet niet wat ik zie. Een grote bouwput. Verlegde wegen met rijplaten en allerlei extra lussen. Naar verluid is men hier begonnen om de A4 en de A44 met elkaar te verbinden. Weer een snelweg erbij aan de rand van het Groene hart.

Ik ben al even de weg kwijt als we bij het restaurant Waterfront Vlietland aankomen. Mooie plek aan een zandwinplas van Leiden en Voorschoten. Er is rekening met ons gehouden op het terras. Uit de wind en in het zonnetje. De bediening doet enorm zijn best om ons vlot te helpen. Geen geringe opgave met zo’n groep. Zeker als niet iedereen zijn bestelling nog weet zodra deze wordt geserveerd. Dat een kok zo snel zoveel uitsmijters op kan leveren is indrukwekkend. Ook nog wat kroketten en ander vaag gedoe op het bord voor de lijners.

Het afrekenen gaat zeer efficient en zorgt ervoor dat we redelijk op tijd weer verder kunnen. Een aantal deelnemers haakt af vanwege andere verplichtingen of omdat zij het middagprogramma al kennen. Maar zo’n 20 deelnemers rijden door naar den Haag voor het automuseum Louwman. Daar mogen alleen klassieke auto’s of gehandicapten voor de deur parkeren. Maar Peter heeft geregeld dat wij er met de motoren ook mogen staan. Indrukwekkende line-up van motoren voor een automuseum.

We scheiden nu de museumjaarkaart bezitters van het andere volk. Helaas hebben we het quotum voor groepskorting niet behaald dus zullen de laatsten het volle pond moeten betalen. De eerste mogen gratis naar binnen. Althans dat denken zij. Niet is voor niets, zij hebben bij de aanschaf van de museumjaarkaart al betaald. Hoeveel mensen halen die kaart er echt uit? Of moet je daarvoor met pensioen zijn? Dat zijn redelijk wat Sky Riders ook.

Je werkt dit museum van boven naar beneden af in de volgorde van de historie van de auto. Heel veel informatie en heel veel historisch materiaal. Het valt mij op dat hier zoveel echt oud materiaal staat. Ik had veel auto’s verwacht van de tweede helft van de 20e eeuw maar het is andersom.

Die Louwman is echt vroeg begonnen en heeft veel echt historisch materiaal zeker gesteld. Eigenlijk staat er relatief weinig van de tweede helft. Historisch goed gedocumenteerd. Als je alle bordjes leest loop je al snel achter op de groep. Ik kan het bijna niet laten en moet mijzelf af en toe dwingen om stukjes over te slaan omwille van de tijd. Want het museum sluit om vijf uur.

Te snel kom ik met Jaap beneden waar de rest rond het cafetaria hangt. Want de bediening werkt niet geheel mee. Er zijn gasten die het al hebben opgegeven en zonder verfrissing huiswaarts zijn getogen. Moest ik ook maar eens doen. De file wacht op mij. Dit keer meer dan de helft van de thuisreis door de file heen gewrongen. Bek af sluit ik het seizoen af en parkeer de motor in de garage.

Het routebestand is beschikbaar in gpx-format en de foto's staan weer in een album.

 

 

 

 

September rit - Overijsselsche Vecht
Door Luuk - 28 september 2019

Op dinsdag 24 september is de één na laatste maandelijkse rit van het jaar gereden.

Het startpunt lag bij Het Roode Hert in Dalfsen. Voor velen een eind weg, maar voor anderen weer een thuiswedstrijd.

De weersverwachting voorspelde veel buien en regen, maar zoals tegenwoordig gebruikelijk klopte dit gelukkig niet.
Voornamelijk zon of licht bewolkt, met een temperatuur van 20 graden. Alleen op weg naar huis het laatste half uur wat lichte regen. Daar hoef je dus niet voor thuis te blijven. Gezien de toch beperkte groep van 13 motards, hadden velen zich toch door de weersvoorspelling laten beïnvloeden. Jammer!

Jos Lakerveld had de rit georganiseerd en uitgezet, vanwege het afhaken van de originele organisatoren. Wat een mooie route door een heel erg mooi stukje Nederland, met de Overijsselsche Vecht in de hoofdrol. Bedankt Jos!

De rit begon, zoals gebruikelijk, met koffie en uitstekende appeltaart. Door de gezelligheid werd het vertrek iets later dan half elf, maar dat was gezien de lengte van de rit geen enkel probleem.

Vanaf Het Roode Hert werd koers gezet naar het dorp Dalfsen en hier werd de Vecht voor de eerste keer overstoken. Daarna een prachtige rit door de provincies Drenthe en Overijssel. Via vele onbekende plaatsjes, zoals Hoonhorst, Dalmsholle en Giethem naar Ommen. Daarna via het schitterende plaatsje Beerze en Junne weer naar de Vecht. Hier werd een tussenstop gemaakt en kon de Vecht, met een nieuw aangelegd sluisje, worden bewonderd.

Na deze schitterende ochtendrit, met vele bossen en bijna leegstaande vennen, werd het tijd om het lunchadres in Ommen op te zoeken. Prima parkeergelegenheid en de uitsmijter "Flater" werd in grote hoeveelheden besteld.

Na de gezellige lunch kon worden opgezadeld voor de middagrit. Noordwaarts ging het via Witharen en Balkbrug naar het riviertje De Reest. Dan via Ilhorst in zuidelijke richting naar Industrieterrein Hessenport bij Zwolle. Hier liet het routebestand ons in de steek, want het wegenstelsel was hier behoorlijk veranderd. Onder leiding van hoofdman Jos werd de route toch weer opgepakt, met dank aan een klein stukje (motor)fietspad dat er special voor ons leek neergelegd.

Een eind verderop werd het graf van Apollo bezocht, verscholen langs De Doornweg op het landgoed rond Huis Arnichem. Wellicht is dit het oudste Moslim graf in Nederland. Uit archief onderzoek blijkt dat Apollo een jonge negerslaaf is die overleed op 23 juli 1828. De jongen werd naar Nederland gebracht door Joan Hendrik Tobias, eigenaar van Huize Arnichem. Tijdens een oorlog zou Apollo Tobias van een wisse dood hebben gered. Uit dank voor zijn moedige daad nam Tobias de jonge neger mee naar Haerst.

Zo is ook het geschiedkundige aspect aan de orde geweest en kan de route verder vervolgd worden. Nu wordt het routebestand niet helemaal meer gevolgd, omdat Jos nog wat andere weggetjes in gedachte had. Mooi is het in ieder geval.

Bij Genemuiden wordt, naar goed SkyRiders gebruik, een pont genomen - deze keer over het Zwarte Water. Dan rest nog een mooie rit, in noordwestelijke richting, naar het eindpunt in Blokzijl. Hier beginnen de eerste druppels naar beneden te komen, maar we kunnen droog buiten zitten onder het afdak. Bij vertrek is het weer droog en dat blijft gelukkig het grootste gedeelte van de terugrit zo.

Wederom kunnen we weer terugkijken op een bijzonder mooie rit, met mooi weer en heel veel gezelligheid.

De foto's zijn weer beschikbaar in een album en het routebestand is beschikbaar in gpx-format.

 

 

De augustusrit van Paul: Gelderland
Hoe warm het was en hoe ver
door Jaap - 27 augustus 2019

Dat was de titel van het eind-examenboek van vroeger: “de Camera Obscura” van Nicolaas Beets, slaapverwekkend saai, er gebeurde geen fl....r, alleen was het bloedheet, net als vandaag.

Alleen geen reden om af te zeggen, dus verzamelden zich zo’n 20 dapperen zich op het pleintje van uitspanning “de Haen”. Dat evenwel niet voor iedereen even makkelijk te vinden was, maar dat kwam omdat niet iedereen kon geloven waar Hoevelaken lag en het complete klaverblad bij Amersfoort nodig had omdat uit te vinden.

Afijn toen ongeveer iedereen er was, liet Wout even zien hoe je spectaculair kan afstappen. Niemand die het hem durfde na te doen.

Ook kwamen Hans en Evert nog in pensionado-stijl aanwandelen. Beiden heren konden vandaag om medische redenen niet meerijden. Evert liet als bewijs zelfs meermalen zijn pleister zien.

Ondertussen werd een lading appeltaart (met slagroom) traditie-gewijs gepresenteerd, aangevuld met sloten koffie. Ook probeerde een lokale schone van een jaar of 75 vergeef aan te pappen. Nee, gereden moest er worden! Maar eerst hield Paul nog een korte briefing en konden wij op pad. Werd ook wel nodig ook, want het werd al lekker warm.

Gelukkig reden wij regelmatig beschutting van bomen en bos en voerde de rit door verschillende mooie plaatsjes, zoals Zwartebroek, Voorthuizen, Wekerom, Hoenderloo, Loenen, Eerbeek en Brummen. Tot wij bij de IJssel aankwamen, maar die hindernis werd met het pontje bij Bronkhorst genomen.

Bronkhorst is één van de oudste en mooiste stadjes van Nederland. En ze hebben ook nog een eigen brouwerij, dit terzijde. Helaas geen stop hier, zoals een vorige keer.

De stop voor de lunch was nu in Zelhem bij de “Groes”, geen idee wat dat betekend, maar het eten was lekker. Wel was het aantal bestelde uitsmijters was duidelijk lager dan normaal. Maar dat zal wel met de warmte te maken hebben gehad. Menigeen zat zwaar doorweekt aan tafel en dat was niet van de regen, want die bleef uit. Wel werden er de nodige koele drankjes genuttigd, om de nieren toch ook op gang te houden.

Na de lunch geen middagdutje, maar weer in het al dan niet bloedhete zadel. Gelukkig hadden de meeste motoren onder een schaduwrijke boom gestaan. Met dank aan Paul.
Dus tijd voor deel twee via Oosterwijl, Vorden, Almen, Gorsel en Deventer naar het eindpunt.

Zoals vaker taaien er tijdens de middagrit wat deelnemers af om diverse redenen. Zo kon Ruud ons even snel uitzwaaien vanaf zijn eigen erf in Deventer. De hardcore reed onverstoorbaar verder en liet zich niet van de wijs brengen door een navigatie detour van Paul of een stom stoplicht.

Via Wilp kwamen wij langs Teuge, waarboven de nodige zweefkisten rondcirkelden en opgelierd werden. En dit allemaal voor Daan! De tot hotel omgebouwde Russische propeller kist stond er trouwens ook nog.

Na Teuge volgden De Vecht, Oene en kwamen wij in Epe, het eindpunt van deze rit. Wederom bij een uitspanning met de nodige parasols (dank aan de bierbrouwerijen) voor de nodige koele drankjes. Waarna iedereen nog even Paul bedankte voor de mooie rit en huiswaarts keerde.

Onderweg naar huis, bleek heel Nederland weer massaal aan het werk te zijn gegaan, met de nodige files ten gevolg. Toch wel handig zo’n motor!

De brouwer van de Uitvlugt (die doet nu iene miene mutte en dan een eigen biertje gaat nutte!)

Het routebestand is beschikbaar in gpx-format en de foto´s staan weer in een album.